Crnogorski književni list

Miloš Cicmil

SLJEDBENICI ILIJE GARAŠANINA

Skorasnji dogadjaj internacionalizacije ugrozenih gradjanskih prava i slobode nacionalnih manjina u Vojvodini (uglavnom Madjara i Hrvata) pred Evropskim parlamentom ogolio je surovu realnost onih gradjana koji ne pripadaju korpusu Nebeskog naroda i koji ne bastine njegove mitomansko-svetosavske dogme i predrasude tamnog Srednjeg vijeka, vec imaju bogatu tisucljetnu tradiciju kulture i civilizacije, humanizma i pravnog sistema i stoga slijede univerzalne ljudske principe evropske demokratije i slobode, koja pociva na antireligioznim tekovinama humanizma i renesanse, racionalizma i prosvjetiteljstva, na nacelima Francuske burzoaske revolucije (istina, pravda, jednakost, sloboda i potpuna odvojenost crkve od drzave), sto je dijametralno suprotno navikama, pogledu i shvatanju nebeskih sljedbenika mracnog svetosavlja, genocidnog »Nacertanija« Ilije Garasanina, ideologiji Nikole Pasica, hajduciji, razbojnistvu i terorizmu D.D.Apisa, kao i zloglasnom »Memorandumu« destruktivne SANU, cije genocidne ideje nebesnici fanaticno slijede. I ovaj dogadjaj ilustruje poznato pravilo koliko su Serbi dobre sluge, a zli gospodari. Dobre sluge, jer poznaju samo jedan jezik – jezik sile i batine, a zli gospodari jer ljude smatraju robovima za eksploataciju, robovima svojih violentnih cudi, strasti i nagona koji ih vode u zlocine.

Istina, pravda, jednakost, ljubav i sloboda – to su nepoznate velicine petog stepena za pripadnike Nebeskog naroda, koji iskonski mrzi svaku svjetlost, a najvise evropsku kulturu i civilizaciju. Stoga njemu ne odgovaraju prosvjetitelji kao Dositej Obradovic ni njegovi »Sovjeti zdravog razuma«, a jos manje socijalista, filozof i realista Svetozar Markovic, koji se cijelog zivota borio protiv zaostalosti i posasti Srednjeg vijeka. Nije pozeljan ni Radoje Domanovic ni njegove genijalne satire, u kojima se najbolje ogleda Nebeski narod i njegova vlast. Njemu odgovaraju samo nacisti i kleronacisti, kao Nikolaj Velimirovic, Rsumovic, Crncevic, Rankovicev udbas i »otac nacije« Partizanska Torbica, Milorad Ekmecic, koji slijedi »Nacertanije« i »Memorandum« i monstruoznu strategiju nebeske politike etnickog ciscenja za Veliku Srbiju, koju cio svijet osudjuje, izuzev varvara, zatim demagog i epski narikac Hocko-Necko i njima slicni. Jednom rijecju, njemu odgovaraju samo oni koji siju mrznju, sovinizam i nacizam, koji pljackaju i tudje teritorije osvajaju, koji vrse etnicka ciscenja, ruse, pale, ubijaju i kolju.

Jos se planeta Zemlja trese od stravicnih ratnih zlocina u Bosni i na Kosovu (»Govoriti kad bi znale na Drini hidroelektrane sta su mljele devedeset druge, zvijeri bi gorske od uzasa proplakale. Govoriti kad bi znali agregati od celika tvrdi sta su mljeli devedeset druge, iznad Drine jecale bi gorske hridi, zvijezde bi na trenutak stale zadnju postu da bi dale!«) koje su pocinili izabrani predstavnici Nebeskog naroda u njegovo ime, a danas te iste zlocine i zlocince sa odusevljenjem do paroksizma svecano proslavljaju:

»Na pravnom fakultetu u Beogradu 17. maja ove godine odrzana je masovna tribina na kojoj je manifestno iskazana podrska genocidu u Srebrenici, pracena zapanjujucom agresijom prema neistomisljenicima, gde se gromoglasno i uzdignutim pesnicama pozdravljaju i slave ratni zlocinci, a genocid nazivaju oslobodjenjem, javnost se suocila sa sokantnom slikom institucije koja skoluje pravnike, medju njima i buduce sudije za ratne zlocine.

Kada cela planeta zna, a Srbija, koja je odgovorna i u kojoj se pod najvisom drzavnom zastitom baskare pocinioci, kaze da ne zna ili jos vise, da to nije tacno, i kada to pored zvanicnika govore i njeni gradjani (nebesnici – M.C.), onda je rec o stanju koje bi se moglo odrediti kao teska bolest drustva. A ako se vrh svega toga to jos i odobrava i pozdravlja, onda je rec o izopacenosti i moralnoj i umnoj. To je autizam, slepilo, nerazumevanje prostora i vremena u kome se nalazimo, to je potpuna i sustinska samoizolacija i samodestrukcija... Drustvo koje je samo sebe onesposobilo da pravi razliku izmedju zlocinca i normalnog coveka, izmedju zrtve i pocinioca, izmedju heroja i masovnog ubice nije normalno drustvo. Samo ostecen um moze da kaze da je jula 1995. godine oslobodjena Srebrenica i samo takav um moze kazati da u demokratiji postoji sloboda govora koja podrazumeva i pravo da se tako nesto javno izrekne. Kad to jos kaze neko ciji je poziv da mlade ljude uci pravu, a tamo ga podrze najvisi predstavnici drzavne vlasti, onda je to katastrofa. To je, dakle, rezultat petnaestogodisnjeg cutanja i poricanja, unistavanje svega ljudskog u coveku – i saosecanja i postovanja neduzne zrtve, ali i samog uma« (1)

Dugim nizom stoljeca Nebeski je narod stekao naviku (a navika je druga priroda) da bezuslovno vjeruje svojim plemenskim poglavicama i vodjama, a posebno crkvenim pod okriljem svetosavlja, za kojima poslusno ide cak i u pakao, jer ne moze da razmislja; umjesto njega misle njegovi iracionalni autoriteti (crkva, idoli, vodje i poglavice), koji ga vode shodno svojim trenutnim interesima i cudima. A vrijednosti koje plasiraju i reklamiraju iracionalni autoriteti (lazi, mrznja, sovinizam, ksenofobija, crkvene dogme, nacizam, pljacke i etnicka ciscenja) imaju funkciju osvajanja vlasti, odrzavanja na vlasti, eksploataciju i zaglupljivanje neprosvijecenog naroda, kome je svaka svjetlost strana. Za pokretanje ratova i pred izbore sluze se anahronicnim povijesnim stereotipima, a najvise je u opticaju stereotip Kosova, pomocu koga nebeski demagozi dolaze na vlast, odrzavaju se na vlasti i pokrecu genocidne ratove. Kao sto u spanskim arenama torero mase crvenom zastavicom i raspaljuje bika da bi ga savladao, tako vodje i poglavice »svetog naroda« trube zvucnim parolama o Kosovu, sto je najvisi stepen nebeskog patriotizma, od koga pripadnicima nebeskog naroda krv na oci pada i spremni su odmah da idu u »sveti rat« i da ginu za svoje vodje kao i u svim dosadasnjim ratovima, koji su bili osvajacki i genocidni.

Indikativna je pojava da na samom pocetku stvaranja Nebeske drzave i njene separatisticke, svetosavske crkve, koja je ustvari sekta pravoslavne crkve, stoji jedan strasan zlocin, genocid, masovno unistenje njihove istokrvne i jednoplemenske slovesnke brace Bogumila samo zato sto nijesu mogli da se odreknu svoje stare hriscanske vjere i da prihvate svetosavlje kao sektu. Ta ce pojava kasnije davati pravac i smjernice srednjevjekovnoj nebeskoj drzavi, koja je na kraju potonula u strasne zlocine.

Druga, takodje indikativna cinjenica jeste pojava terorizma u nebeskoj drzavi sa pocetka XX vijeka, ciji je otac Apis, a prvi terorista zavedeni student iz Bosne Gavrilo Princip. Taj terorizam, iza koga stoji nebeska drzava, predstavlja povod i uvertiru u I svjetski rat ciji je glavni uzrok srpska imperijalisticka politika na Balkanu, koja je sa svojom vojnom armadom 1914. godine u III balkanskom ratu zaposjela veliki dio teritorije Austro-Ugarske monarhije preko Save i Drine, sve do Sarajeva.

Treca indikativna pojava, koja najbolje odslikava sklonosti i prirodu Nebeskog naroda, njegovu mentalnost, mastu, motive i u podsvijesti duboko zapretane mracne porive, jeste konstrukcija i izrada prve gasne komore na svijetu, tzv. »dusegupke«, i to u srcu Srbije, u Beogradu 1941. godine, koja je sluzila za masovnu likvidaciju Jevreja. Zasto je bas industrija smrti konstruisana u Srbiji?

Zasto danas ubacuju indoktrinirane i dobro placene crnomantijase na teritorije susjednih drzava? Makedonija ih u njihovom zlocinackom zanatu zakonski ogranicava. Po Bosni vrsljaju i rovare, omladinu truju i pale, raspiruju sovinizam i siju razdor. U Crnoj Gori haos prave, uz pomoc nebeske, helikopterske avijacije Veliki inkvizitor podize osmatracnice i karaule po planinama, devastira historijske spomenike i sve cega se dotakne svojim urodjenim sotonizmom oskrnavi i zatruje.

1) Olga Popovic – Obradovic, Helsinska povelja br. 83-84, str. 6, Beograd 2005.

Beograd, 23. X 2005.